“Kaya mo, Kaya ko, Kaya nating lahat”

Sa tingin nila ang mga babae ay mahihina, pwes nagkakamali sila. Dahil Dito sa pelikulang ito, pinapakita na ang mga babae ay hindi pang bahay lang, ang mga babae rin ay panglabanan rin. Sila ay malalakas din kung di ninyo inaakala. Kung inaakala ninyo na ang mga lalaki lang ang nakakagawa ng mga bagay na mahihirap katulad ng pakikipaglaban, pagiging wais, at pagiging mautak. Ang mga babae rin ay nakakagawa rin niyan. Kaya wag ninyong maliitin ang mga kababaihan dahil sila rin ay tao na may kakayahan na gawin ang mga kaya ng mga kalalakihan.

“Sapat, Dapat!”

Ang karapatan ay isang bagay na dapat matamasa ng isang mamamayan. Ito ay ang dapat makamit ng bawat indibidwal. Ngunit, bakit ang iba, ang karapatan nila ay hindi sapat? Katulad ng mga kababaihan, Alam natin na dati ay wala talaga silang karapatan. Sila’y nasa kanilang tahanan lamang upang pagsilbihin ang kanilang mga asawa. Subalit ngayon, sa pagbabago ng panahon at sa mga grupo na nagsusulong ng karapatan ng mga kababaihan, nabigyan na ang mga kababaihan ng karapatan. Pero masasabi mo bang sapat ang naibigay na karapatan para sa mga kababaihan?

Sa palagay ko, ang karapatan ng mga kababaihan ay hindi sapat. Hindi katulad ng mga kalalakihan ay sagana sa mga karapatan. Dito sa Pilipinas, talamak ang krimen at pang-aabuso ng mga kababaihan. Sa katunayan, walang araw na walang napabalitang krimen patungkol sa pang-aabuso sa mga babae. Paano mo masasabi na ang karapatan ng mga babae ay sapat kung lagi kang may naririnig o napapabalitang, Rape dyan, rape dito. Bugbog dyan, Bugbog dito.

Sana sa pagdating ng tamang panahon matuldukan na ang mga problema nating 0mga Pilipino patungkol sa Karapatan ng mga kababaihan.

Nakakapagad na Sabado’t Linggo

SABADO:

Halo-halong emosyon ang aking nadama sa araw na ito. Gumising ako ng may pagmamadali dahil baka ako’y mahuli sa seminar patungkol sa First Aid. Nasa camping ako nun sa Mayamot Elementary School. Walang tulog dahil sa init at parang sardinas na nasisik-sikan sa loob ng silid. Alas-kwatro ng umaga umuwi kami upang maligo at maghanda para sa nabanggit na seminar. 

Pagkapunta sa paaralan, antok na antok ako kahit pa sobrang ingay ng mga tricycle na nagsisigawan. Pagkapasok ng silid, deretso idlip ako, ang kaso ilang minuto na lang andyan na ang magpa-facilitate. Parang sabog na ewan ako sa silid, ung iba tingin ng tingin sa akin dahil sa tulog ng tulog ako. Hindi ako makakinig ng maayos. Hindi ako makapagsulat dahil sa sobrang sakit ng ulo ko.  

Subalit pagkapatak ng alas-dose, “eat bulaga na! ALDUB na!”. Binuksan namin ang TV upang manood ng Eat Bulaga. Doon nawala ang aking antok. Tumutok kami ng maigi sa mga mangyayari sa kanilang pagda-date. Ngunit sobang saglit na oras lamang namin ito pinanood. Hindi namin nakita ang kanilang pagda-date sa kadahilanang hindi panonood ng ALDUB ang aming pinunta doon bagkus magkaroon ng kaalaman sa pagbibigay ng paunang lunas. 
Pagkauwi ng bahay, nagpaalam agad ako kay mama na ako’y pupunta sa Mayamot upang tulungan ang mga Boy Scout sa mga gagawin sa pag-board ng Venturer. Pagkapunta ko ng mayamot ang ginawa ko agad ay humiga at matulog. Pero hindi ako natulog sa sobrang ingay ng paligid. Pinagalitan ako ng aming guro sa Boys Scout na dapat hindi na ako pumunta doon, dapat dumeretso na ako sa aming bahay upang magpahinga dahil kinabukasan ay may seminar pa. Pinauwi ako ni sir upang hindi ako mapuyat at makapahinga ako ng maayos. Umuwi ako n gaming bahay. At natulog ng mahimbing.

LINGGO: 
Pagkagising ko nakita ko sa aming relo na alas-otso na, nagmadali akong maligo, magbihis at umalis sa bahay. Akala ko late na late na ako, buti na lang marami akong karamay. Hindi na ako naantok dahil nakapahinga narin ako. 

Ansaya! ngayon ko lang naranasan na binubuhat ako ng aking mga kaklase lalo pa’y sila’y babae. Nagkaroon kami ng contest. Ako ang nagkunwaring biktima. Ilang beses akong binuhat. Parang ginawa akong mammy sa dami kong bandage sa katawan. Pero sa huli kami ang nanalo, ang dahilan ng kabilang grupo ay sobrang gaan ko daw kesa sa kanilang biktima. 

Pagkatapos ng First Aid Seminar, umuwi na kami. Habang pababa kami sa paaralan, bigla kaming may nakitang isang pusang wala nang buhay. Nakasabit ito sa mataas na poste. Sa isip-isip ko sinadaya ito ng taong nagpatay sa pusa. Naawa kami sa pusa. Nagpatuloy kami sa paglalakad, pakatapos ay nagsitakbuhan kami dahil natakot kami sa aming nakita. Bigla naming nakita ang isang babaeng may karga-kargang parang bata na kanyang kinakausap. Nakita namin na ang kanyang kinakausap ay isang pusa. Natakot kami sa kilos ng babae, kaya nagmadali kami sa paglalakad. Pagka-uwi bumungad sa aking mga mata ang sanda-makmak na pagkain. Hindi ko naalala na kaarawan pala ng aking kapatid. Kumain ako ng marami. Pagkatapos ay ginawa ko na ang mga takdang aralin at naghanda para bukas.

Pang-aabuso sa mga hayop, Itigil mo na!

Ang pang aabuso sa mga hayop ay ang pagmamaltrato at pananakit pang pisikal. Maraming mga hayop ang naabuso sa maraming paraan. Inaalagaan ng kanilang mga amo sa una pero pagtumagal ay mamaltratuhin lang pala. Parang pagibig, ibinigay mo na ang lahat pero sa huli’y masasaktan ka lang. Ung iba naman pag may okasyon ang mga hayop katulad ng mga aso matapos alagaan ay kinakatay lang para pang handa. 

Marami akong gustong sabihin sa mga nagmamaltrato o nang aabuso sa mga hayop. Wala namang sapat na dahilan kung bakit nila kailangan itong gawin. Ang mga hayop ay walang mga isip. Ang kanilang isip ay nasa 1% lamang kumpara sa atin na may 10% na pag-iisip. Kaya kailangan ng sapat na unawa para sa mga hayop. Ang mga hayop ay parang tao rin, kailangan mong alagaan at kailangan wag mong ring sasaktan o abusuhin. Ang mga hayop ay nilikha rin ng diyos sa madaming dahilan. Kaya wag na wag mamaltratuhin ang mga hayop dahil mayroong mga batas dito na pwede mong ikapahamak.

"ahn-nyong-ha-se-yo. Korea"

Kung ako man ay may pagkakataon makapunta sa Korea. Haaay! Hindi ko na ito papakawalan. Dahil kung mayroong pagkakataon o opotunidad, kunin mo na! Wag nang pabebe! Sabi nga nila, “Grab the Opportunity”, kung mayroon. Ngunit hindi sa lahat ng pagkakataon kailangan mong kunin ang opotunidad na iyon. Isipin mo muna ang kahihinatnan nito, kung ikakabuti o ikakasama ba ng buhay mo.

Sino bang ayaw maka punta sa Korea!? Halos lahat ata tayo gustong makarating sa bansang iyon. Subalit kung ako man ay makakapunta sa korea, ano-ano kaya ang mga magandang gawin pagdating sa bansang iyon. Ito ang sampung gusto kong gawin pag punta sa Korea:

1) Makakain ng mga sikat na pagkain katulad ng Kimchi, Bibimbap, at Bbopki. 

2) Ang makapunta sa Namsan Tower, marami rin mga tao ang pumupunta dito dahil naglalagay sila ng mga kandado na may mga sulat na kalakip at maaaring mailagay sa taas ng Namsan Tower. Gusto ko kasing maranasang isulat ang pangalan ko sa podlock at at ilock ito sa tower dahil pinaniniwalaan ng mga Korean na kapag nagpadlock ka dito kasama ang pangalan ng mahal mo ay magiging kayo na forever. 

3) Jeju Island ang pinaka pinagmamalaki ng korea kaya gusto ko itong mapuntahan. 

4) Ang mag-aral ng Hangul na ang nagtuturo ay mismong gurong korean. 

5) Ang makainom ng Soju dahil sulit daw ang pagpunta mo dito kong iinom ka ng itinatampok nilang inumin. 

6) Makapunta sa makasaysayang pook dito. 

7) Ang malapitan ang Winter Sea, gusto kong tanawin ang mga nagagandahang mga alon nitong dagat na ito. 

8) Ang makapanood ng isang live na Mcountdown o di kay ay KCON. 

9) Ang makahanap ng mga kaibigan sa bansang ito at mapuntahan ang kaibigan kong Korean Boy Scouts na sila Melisa Moon, Chloe Kim at iba pa. 

10) Ang malibot ang kabisera ng bansang ito na SEOUL. Maraming mga tao ang pumupunta dito sapagkat ito nga ang kabisera at marami ka ring mabibili na kung ano-anong bagay. 

Pala-BER-rong mga buwan!

Saya, Lungkot, at Inis, halo-halong emosyon ang aking nadarama ngayong pagsapit ng Ber Months. Setyembre, Oktubre, Nobyembre at Disyembre apat na buwan na siyang inaabangan ng lahat. Setyembre na, pero para bang di ramdam ang kasiyahan dahil sa mga problemang nangyayari sa ating buhay.

Nararamdaman ko na aasa na naman ako sa mga darating na araw. Aasa na naman ako na bibigyan ako ng regalo ng aking magulang sa pagsapit ng aking kaarawan, at aasa rin na mabibigyan ako ng maraming regalo sa pasko. Hay! Palagi na lang paasa. Katulad na lang sa pag-ibig, binigay mo na ang lahat pero pina-asa ka lang pala niya. Kaya wag tayong maniniwala sa mga taong nangangako, dahil minsan ang kanilang pangako ay napapako.

Hindi ako nasasabik sa darating ng pasko. Hindi ako nasasabik sa mga regalo't aginaldo na darating o sa mga mensaheng naglalaman ng pagbati ng mga kaibigan ko at hindi rin ako nagagalak sa nalalapit na kaarawan ko dahil hindi maalis sa isip ko ang ang nangyari dati. Hindi namin naramdaman ang simoy ng pasko dahilan ng wala kaming pera kaya simula setyembre hanggang disyembre kami ay nasa bahay lamang. at doon namin ipinagdiriwang ang pasko.

Pero kahit ganoon basta't sama-sama ang pamilya sa pagsapit ng pasko masaya na ako doon. Dahil ang mas mahalaga buo ang pamilya.